Jak pan mecenas ze stworami sobie radził…
O „Powierniku” Franciszka M. Piątkowskiego i o bogactwie wykreowanego przez niego świata napisano już tak wiele i tak dobrze, że dodatkowa recenzja niczego nie zmieni. A że jestem słowny i samemu Autorowi i to w cztery oczy, obiecałem, że napiszę…
Polskie, chrześcijańskie postapo. Można? Można!
Debiutancka książka Marcina Halskiego zabiera nas w podróż do postapokaliptycznego świata, gdzie rosnące w donicach pomidory chcą nas zjeść na śniadanie, a wyprawa na trzepak pod blokiem kończy się ucieczką przed zmutowaną wiewiórką. Kiedy dodam, że akcja powieści toczy się…
„Opowieści Wickerlandzkie” – opowieść o byciu człowiekiem
„Opowieści Wickerlandzkie” Alfreda Grubkáina zaczynają się sielsko i anielsko – w słonecznej, wiejskiej krainie, gdzie dni wypełniane są ciężką lecz pożyteczną pracą na roli, a wieczory, zwłaszcza młodym, mijają na festynach i uciechach. Mieszkańcy Flechtwerku, urokliwego i przytulnego niewielkiego miasteczka,…
Chamstwo!
Miałem zacząć recenzję z przytupem, rzucić jakiś dramatyczny cytat, na przykład ten: „Bicie, bicie. Jak niewielka różnica w razach była pomiędzy podaniem nieumytego noża a nadmierną służalnością? Trzy razy na korzyść brudnego noża”. Zastanawiałem się też nad tym: „Podczas gdy…
„Taśmy rodzinne” Macieja Marcisza
„Taśmy rodzinne” były dla mnie podwójną wyprawą, nie tylko literacką, ale przede wszystkim nostalgiczną, bo sięgającą czasów transformacji, a zatem mojej młodości. Dzięki stworzonym przez Autora bohaterom wyprawą szaloną, jak opisywana w niej przeszłość, a jednocześnie refleksyjną, skrywającą o nas…
Lekko i nieznośnie
„Nieznośna lekkość bytu” rozpoczyna się jak wstęp do traktatu filozoficznego. Lecz nie takiego, który odstrasza i przeraża formą oraz poziomem uwikłania w sprawy wyższe. Jest przyjemny w odbiorze i łagodny. Taki jak opowieść o bohaterach Kundery. Pierwszym z nich jest…
Nostalgiczna mapa Houellbecqu’a
Kiedy pochwaliłem się, że zamierzam czytać Houellbecq’a, moja znajoma popatrzyła na mnie tak, jakbym chciał przeczytać „Ulissesa” Joyce’a po klingońsku. I to wspak. Nie dość, że nazwisko Autora jest niemalże niewymawialne (ha!), to jeszcze tenże, podczas promocji „Map”, zapada się…
„Normalnie węzeł kurdyjski, kurde”
Sarkastyczne. Ironiczne. Inteligentne. Jak to bywa ze zbiorami opowiadań, zdarzają się w nich wyjątkowe i doskonałe, przeciętne, ale i gorsze teksty. Są takie, które porywają nas od pierwszego akapitu, a inne ślamazarnie ciągną się przez kolejne strony i kartki.„Sielanki” absolutnie…
Wytrzymasz, Czytelniku?
Książkę „Wchodzi koń do baru” można albo polubić, albo uznać ją za nieatrakcyjną, przesadzoną w formie i wyrażonych w niej emocjach. Czytając Dawida Grosmana czułem się, jakbym siedział na widowni i oglądał ciekawy spektakl. Ale ciągle nerwowo przebierałem nogami. Bałem…
„Czystka” – najlepsza książka 2021 roku?
„Czystka” jest dla mnie wołyńskim „Kajsiem”, równie zaskakującą historią o poszukiwaniach rodzinnej przeszłości, choć być może to porównanie nie jest właściwe? U Rokity opowieść snuła się także wokół regionu, Katarzyna Surmiak-Domańska skupiła się wyłącznie na rozkodowywaniu własnego DNA. Obawiałem się…
Dlaczego zawsze warto czekać na kontynuację? Czyli recenzja książki „Wyrocznia środka” prosto z Ostatniej Tawerny!
Kolejna pozytywna recenzja! O rety! 🙂 „Jeśli pierwsza część i jej świat łączący rasowe fantasy z delikatnym sci-fi oraz dziejące się w nim historie przypadły Wam do gustu, to Wyrocznia środka zdecydowanie podbije Wasze serca, gdyż Masłowski mocno postawił na rozwinięcie tempa…
Recenzja „Wyroczni Środka” by Meggie!
Dziś zapraszam na recenzję sporządozną na stronie blogu wyczytane-ksiazki.blogspot.com „Wyrocznia środka. Dzieci Czystej Krwi to udany drugi tom serii, która rozwija się przed oczami czytelnika, prezentując rozległy, tajemniczy, pełen niebezpieczeństw świat, w którym toczy się walka o wpływy. Wypełniony intrygami, które…
Papierowy Bluszcz i wywiad
Zapraszam na wywiad, jakiego udzieliłem dla bloga papierowybluszcz.wordpress.com. „Gdybym zapytała Pana, która ze stworzonych przez Pana postaci ma najwięcej cech wspólnych z Panem, kogo by Pan wskazał?Niełatwo mi odpowiedzieć na to pytanie. Po pierwsze dlatego, że charaktery bohaterów „Dzieci Czystej…
Kolejna recenzja!
Dziś zapraszam na recenzję pochodzącą ze strony hipogryf.pl A piszą tam tak: „Czy Wyrocznia Środka jest lepsza od Czteropalczastych? Tak, zdecydowanie! Nie trzeba było już wprowadzać tylu bohaterów, więc można było nadać więcej dynamizmu fabule. (…) warsztat autora rozwinął się…
Trailer „Czteropalczastych”
Wejścia 33 Wejścia 83197
