Nostalgiczna mapa Houellbecqu’a
Kiedy pochwaliłem się, że zamierzam czytać Houellbecq’a, moja znajoma popatrzyła na mnie tak, jakbym chciał przeczytać „Ulissesa” Joyce’a po klingońsku. I to wspak. Nie dość, że nazwisko Autora jest niemalże niewymawialne (ha!), to jeszcze tenże, podczas promocji „Map”, zapada się…
„Normalnie węzeł kurdyjski, kurde”
Sarkastyczne. Ironiczne. Inteligentne. Jak to bywa ze zbiorami opowiadań, zdarzają się w nich wyjątkowe i doskonałe, przeciętne, ale i gorsze teksty. Są takie, które porywają nas od pierwszego akapitu, a inne ślamazarnie ciągną się przez kolejne strony i kartki.„Sielanki” absolutnie…
Wytrzymasz, Czytelniku?
Książkę „Wchodzi koń do baru” można albo polubić, albo uznać ją za nieatrakcyjną, przesadzoną w formie i wyrażonych w niej emocjach. Czytając Dawida Grosmana czułem się, jakbym siedział na widowni i oglądał ciekawy spektakl. Ale ciągle nerwowo przebierałem nogami. Bałem…
„Czystka” – najlepsza książka 2021 roku?
„Czystka” jest dla mnie wołyńskim „Kajsiem”, równie zaskakującą historią o poszukiwaniach rodzinnej przeszłości, choć być może to porównanie nie jest właściwe? U Rokity opowieść snuła się także wokół regionu, Katarzyna Surmiak-Domańska skupiła się wyłącznie na rozkodowywaniu własnego DNA. Obawiałem się…
Dlaczego zawsze warto czekać na kontynuację? Czyli recenzja książki „Wyrocznia środka” prosto z Ostatniej Tawerny!
Kolejna pozytywna recenzja! O rety! 🙂 „Jeśli pierwsza część i jej świat łączący rasowe fantasy z delikatnym sci-fi oraz dziejące się w nim historie przypadły Wam do gustu, to Wyrocznia środka zdecydowanie podbije Wasze serca, gdyż Masłowski mocno postawił na rozwinięcie tempa…
Papierowy Bluszcz i wywiad
Zapraszam na wywiad, jakiego udzieliłem dla bloga papierowybluszcz.wordpress.com. „Gdybym zapytała Pana, która ze stworzonych przez Pana postaci ma najwięcej cech wspólnych z Panem, kogo by Pan wskazał?Niełatwo mi odpowiedzieć na to pytanie. Po pierwsze dlatego, że charaktery bohaterów „Dzieci Czystej…
Kolejna recenzja!
Dziś zapraszam na recenzję pochodzącą ze strony hipogryf.pl A piszą tam tak: „Czy Wyrocznia Środka jest lepsza od Czteropalczastych? Tak, zdecydowanie! Nie trzeba było już wprowadzać tylu bohaterów, więc można było nadać więcej dynamizmu fabule. (…) warsztat autora rozwinął się…
Pierwsza recenzja „Wyroczni Środka”
Jeszcze przed premierą, a już można zapoznać się z pierwszą recenzją II tomu sagi. Zapraszam na stronę papierowybluszcz! „„Wyrocznia Środka” to kolejny przykład tego, że polskie fantasy ma moc, którą tylko trzeba odkryć. A gdy się już to uczyni… Popłynie…
Janusz, stay cool!
Wszystko można rozumieć – że herb Odrowąż, że Pieniążek, że polski PEN Clubu i Stowarzyszenie Pisarzy Polskich… Ale pojąć nie mogę, jak można napisać książkę, skądinąd o szalonych latach sześćdziesiątych, która po upływie pięćdziesięciu lat od jej opublikowania jest w…
Irke Nachalnik
Książka Agaty Tuszyńskiej jest takim rodzajem biografii, do której przyczepić się można wyłącznie ze złośliwości. Nic absolutnie zarzucić Autorce nie można. No dobrze, trochę można, ale o tym za chwilę. O Irenie Krzywickiej słyszałem przez pryzmat Skamandrytów, stolika w Ziemiańskiej,…
Trucizna, czyli jak pozbyć się wrogów po królewsku
Po tym, jak z rumieńcami zaczytywałem się w mrocznych opowieściach, jak to onegdaj angielskie służki podtruwały swych panów arszenikiem (Stulecie trucicieli Lindy Stratmann), wiedziałem, że Trucizna będzie wspaniałym rozwinięciem skrytobójczych wątków. Nie zawiodłem się! Książka jest porywającą i arcyciekawą podróżą…
ZIEMIA PRZEKLĘTA, czyli gdy czytelnik – tak jak Goda, „czuł, że traci zmysły”
Dałem się namówić na lekturę Ziemi… wyłącznie dlatego, że I. Falcones książkę zareklamował jako taką, która „genialnie oddaje nastrój mrocznych czasów, naznaczonych krwawymi walkami o władzę”. A że nie odstraszają mnie tzw. cegły, tak szybko, jak przystąpiłem do czytania, tak…
Kompleks gmachu CZYLI KAŻDY GMACH TO MANIFEST
Z twórczością Deyana Sudjica zetknąłem się już wcześniej. Język miast, B jak Bauhaus. Alfabet współczesności – to pozycje, które pozwoliły mi stwierdzić, że autor nie tylko zgrabnie opisuje architekturę oraz jej twórców, ale przede wszystkim ma cięty język, zaś wielkie…
Przełęcz Złamanego Serca, czyli tajny agent na Dzikim Zachodzie
Przełęcz trafiła do mnie przez przypadek – wyciągnięta z biblioteczki, zakurzona, z reklamą na wewnętrznej części okładki: „PANAM Najwspanialszą szkołą życia – szkoła po żaglami”. Dalej wskazana data rejsu Westerplatte – Leningrad, 1988 rok. Zaintrygowany przerzucam kartkę i już na…
Zmysły! Zmysły! PORTRET DORIANA GRAYA
O Portrecie napisano już tak wiele, że moja opinia z pewnością rozpłynie się wśród recenzenckich otchłani. A jednak książka zrobiła na mnie tak niesamowite wrażenie, że postanowiłem dodać swoje pięć groszy. Bo o Dorianie Grayu czytać trzeba! FABUŁA Londyn, XIX…
