-
Polskie, chrześcijańskie postapo. Można? Można!
Debiutancka książka Marcina Halskiego zabiera nas w podróż do postapokaliptycznego świata, gdzie rosnące w donicach pomidory chcą nas zjeść na śniadanie, a wyprawa na trzepak pod blokiem kończy się ucieczką przed zmutowaną wiewiórką.…
-
„Opowieści Wickerlandzkie” – opowieść o byciu człowiekiem
„Opowieści Wickerlandzkie” Alfreda Grubkáina zaczynają się sielsko i anielsko – w słonecznej, wiejskiej krainie, gdzie dni wypełniane są ciężką lecz pożyteczną pracą na roli, a wieczory, zwłaszcza młodym, mijają na festynach i uciechach.…
-
Chamstwo!
Miałem zacząć recenzję z przytupem, rzucić jakiś dramatyczny cytat, na przykład ten: „Bicie, bicie. Jak niewielka różnica w razach była pomiędzy podaniem nieumytego noża a nadmierną służalnością? Trzy razy na korzyść brudnego noża”.…
-
„Taśmy rodzinne” Macieja Marcisza
„Taśmy rodzinne” były dla mnie podwójną wyprawą, nie tylko literacką, ale przede wszystkim nostalgiczną, bo sięgającą czasów transformacji, a zatem mojej młodości. Dzięki stworzonym przez Autora bohaterom wyprawą szaloną, jak opisywana w niej…
-
Lekko i nieznośnie
„Nieznośna lekkość bytu” rozpoczyna się jak wstęp do traktatu filozoficznego. Lecz nie takiego, który odstrasza i przeraża formą oraz poziomem uwikłania w sprawy wyższe. Jest przyjemny w odbiorze i łagodny. Taki jak opowieść…
-
Nostalgiczna mapa Houellbecqu’a
Kiedy pochwaliłem się, że zamierzam czytać Houellbecq’a, moja znajoma popatrzyła na mnie tak, jakbym chciał przeczytać „Ulissesa” Joyce’a po klingońsku. I to wspak. Nie dość, że nazwisko Autora jest niemalże niewymawialne (ha!), to…
-
„Normalnie węzeł kurdyjski, kurde”
Sarkastyczne. Ironiczne. Inteligentne. Jak to bywa ze zbiorami opowiadań, zdarzają się w nich wyjątkowe i doskonałe, przeciętne, ale i gorsze teksty. Są takie, które porywają nas od pierwszego akapitu, a inne ślamazarnie ciągną…
-
Wytrzymasz, Czytelniku?
Książkę „Wchodzi koń do baru” można albo polubić, albo uznać ją za nieatrakcyjną, przesadzoną w formie i wyrażonych w niej emocjach. Czytając Dawida Grosmana czułem się, jakbym siedział na widowni i oglądał ciekawy…
-
„Czystka” – najlepsza książka 2021 roku?
„Czystka” jest dla mnie wołyńskim „Kajsiem”, równie zaskakującą historią o poszukiwaniach rodzinnej przeszłości, choć być może to porównanie nie jest właściwe? U Rokity opowieść snuła się także wokół regionu, Katarzyna Surmiak-Domańska skupiła się…
-
Dlaczego zawsze warto czekać na kontynuację? Czyli recenzja książki „Wyrocznia środka” prosto z Ostatniej Tawerny!
Kolejna pozytywna recenzja! O rety! 🙂 „Jeśli pierwsza część i jej świat łączący rasowe fantasy z delikatnym sci-fi oraz dziejące się w nim historie przypadły Wam do gustu, to Wyrocznia środka zdecydowanie podbije Wasze serca,…
-
Papierowy Bluszcz i wywiad
Zapraszam na wywiad, jakiego udzieliłem dla bloga papierowybluszcz.wordpress.com. „Gdybym zapytała Pana, która ze stworzonych przez Pana postaci ma najwięcej cech wspólnych z Panem, kogo by Pan wskazał?Niełatwo mi odpowiedzieć na to pytanie. Po…
-
Kolejna recenzja!
Dziś zapraszam na recenzję pochodzącą ze strony hipogryf.pl A piszą tam tak: „Czy Wyrocznia Środka jest lepsza od Czteropalczastych? Tak, zdecydowanie! Nie trzeba było już wprowadzać tylu bohaterów, więc można było nadać więcej…
-
Pierwsza recenzja „Wyroczni Środka”
Jeszcze przed premierą, a już można zapoznać się z pierwszą recenzją II tomu sagi. Zapraszam na stronę papierowybluszcz! „„Wyrocznia Środka” to kolejny przykład tego, że polskie fantasy ma moc, którą tylko trzeba odkryć.…
-
Janusz, stay cool!
Wszystko można rozumieć – że herb Odrowąż, że Pieniążek, że polski PEN Clubu i Stowarzyszenie Pisarzy Polskich… Ale pojąć nie mogę, jak można napisać książkę, skądinąd o szalonych latach sześćdziesiątych, która po upływie…
-
Irke Nachalnik
Książka Agaty Tuszyńskiej jest takim rodzajem biografii, do której przyczepić się można wyłącznie ze złośliwości. Nic absolutnie zarzucić Autorce nie można. No dobrze, trochę można, ale o tym za chwilę. O Irenie Krzywickiej…
