-
Recenzja „Wyroczni Środka” by Meggie!
Dziś zapraszam na recenzję sporządozną na stronie blogu wyczytane-ksiazki.blogspot.com „Wyrocznia środka. Dzieci Czystej Krwi to udany drugi tom serii, która rozwija się przed oczami czytelnika, prezentując rozległy, tajemniczy, pełen niebezpieczeństw świat, w którym toczy…
-
Papierowy Bluszcz i wywiad
Zapraszam na wywiad, jakiego udzieliłem dla bloga papierowybluszcz.wordpress.com. „Gdybym zapytała Pana, która ze stworzonych przez Pana postaci ma najwięcej cech wspólnych z Panem, kogo by Pan wskazał?Niełatwo mi odpowiedzieć na to pytanie. Po…
-
Kolejna recenzja!
Dziś zapraszam na recenzję pochodzącą ze strony hipogryf.pl A piszą tam tak: „Czy Wyrocznia Środka jest lepsza od Czteropalczastych? Tak, zdecydowanie! Nie trzeba było już wprowadzać tylu bohaterów, więc można było nadać więcej…
-
-
Pierwsza recenzja „Wyroczni Środka”
Jeszcze przed premierą, a już można zapoznać się z pierwszą recenzją II tomu sagi. Zapraszam na stronę papierowybluszcz! „„Wyrocznia Środka” to kolejny przykład tego, że polskie fantasy ma moc, którą tylko trzeba odkryć.…
-
ZAPOWIEDŹ II TOMU
Wojska Ragnarok zamierzają otworzyć sobie dostęp do przywłaszczonego przez mistrzów melotu. Przeciw armii maszerują przekupieni złotem Czteropalczaści, wśród których ukrywają się zaginieni chłopcy. Ymir, Nathaien i przyjaciele starają się pozostać niezauważonymi, lecz czy…
-
ROZDZIAŁ 1 – FRAGMENT
Wielka sala hrothgarskiej twierdzy wypełniona była po brzegi chłopcami i ludem z miasteczka. Została specjalnie przystrojona na wieczorną ceremonię – na ścianach zawieszono szarfy, metalowe świeczniki przyozdobiono kolorowymi wstążkami, a na suto zastawionych…
-
Janusz, stay cool!
Wszystko można rozumieć – że herb Odrowąż, że Pieniążek, że polski PEN Clubu i Stowarzyszenie Pisarzy Polskich… Ale pojąć nie mogę, jak można napisać książkę, skądinąd o szalonych latach sześćdziesiątych, która po upływie…
-
Irke Nachalnik
Książka Agaty Tuszyńskiej jest takim rodzajem biografii, do której przyczepić się można wyłącznie ze złośliwości. Nic absolutnie zarzucić Autorce nie można. No dobrze, trochę można, ale o tym za chwilę. O Irenie Krzywickiej…
-
Wyrocznie Wielkich Dolin
Pierwsza z nich za Podgrodzia czarnymi murami, Druga – siwa, w górach, za Płowymi Skałami, Śród miedzi, na wschodzie osadzona Ugrar, Na północy zaś czwarta – w dolinie Hrothgar, Piąta na klifie, skrzą…
-
„Dwa końce świata” – śmiać się, czy oburzać?
Jakież ogarnęło mnie zdziwienie, gdy w pełnym przesympatycznym gdańskim antykwariacie w me chciwe łapska wpadły „Dwa końce świata” Antoniego Słonimskiego. Nabywszy zaledwie studwudziestosześciostronicową broszurkę, przystąpiłem do czytania i cóż się okazało? Że…
-
Och, Klitandrze! Czy ci nie wstyd?
– Ale w drugiej części będzie więcej sexu? – pytanie to usłyszałem kilka dni temu i wcale nim niezaskoczony, odpowiedziałem, że i owszem. Dlaczego właśnie dzisiaj przypomniałem sobie tę rozmowę? Dlatego, że będąc…
-
Tajniki korekty i korektowe chochliki
„A im bardziej tam zerkam, tym bardziej w czerń czarną wpadam, gdzie stare głosy słyszę.” – Celowo, jak rozumiem? – zapytał mnie Pan korektor podkreślając w tekście zapis „czerń czarną”. Po raz kolejny…
-
Trucizna, czyli jak pozbyć się wrogów po królewsku
Po tym, jak z rumieńcami zaczytywałem się w mrocznych opowieściach, jak to onegdaj angielskie służki podtruwały swych panów arszenikiem (Stulecie trucicieli Lindy Stratmann), wiedziałem, że Trucizna będzie wspaniałym rozwinięciem skrytobójczych wątków. Nie zawiodłem…
-
ZIEMIA PRZEKLĘTA, czyli gdy czytelnik – tak jak Goda, „czuł, że traci zmysły”
Dałem się namówić na lekturę Ziemi… wyłącznie dlatego, że I. Falcones książkę zareklamował jako taką, która „genialnie oddaje nastrój mrocznych czasów, naznaczonych krwawymi walkami o władzę”. A że nie odstraszają mnie tzw. cegły,…
