Papierowy Bluszcz i wywiad
Zapraszam na wywiad, jakiego udzieliłem dla bloga papierowybluszcz.wordpress.com. „Gdybym zapytała Pana, która ze stworzonych przez Pana postaci ma najwięcej cech wspólnych z Panem, kogo by Pan wskazał?Niełatwo mi odpowiedzieć na to pytanie. Po pierwsze dlatego, że charaktery bohaterów „Dzieci Czystej…
Kolejna recenzja!
Dziś zapraszam na recenzję pochodzącą ze strony hipogryf.pl A piszą tam tak: „Czy Wyrocznia Środka jest lepsza od Czteropalczastych? Tak, zdecydowanie! Nie trzeba było już wprowadzać tylu bohaterów, więc można było nadać więcej dynamizmu fabule. (…) warsztat autora rozwinął się…
Trailer „Czteropalczastych”
Pierwsza recenzja „Wyroczni Środka”
Jeszcze przed premierą, a już można zapoznać się z pierwszą recenzją II tomu sagi. Zapraszam na stronę papierowybluszcz! „„Wyrocznia Środka” to kolejny przykład tego, że polskie fantasy ma moc, którą tylko trzeba odkryć. A gdy się już to uczyni… Popłynie…
ZAPOWIEDŹ II TOMU
Wojska Ragnarok zamierzają otworzyć sobie dostęp do przywłaszczonego przez mistrzów melotu. Przeciw armii maszerują przekupieni złotem Czteropalczaści, wśród których ukrywają się zaginieni chłopcy. Ymir, Nathaien i przyjaciele starają się pozostać niezauważonymi, lecz czy uda im się uniknąć spotkania z dowódca…
ROZDZIAŁ 1 – FRAGMENT
Wielka sala hrothgarskiej twierdzy wypełniona była po brzegi chłopcami i ludem z miasteczka. Została specjalnie przystrojona na wieczorną ceremonię – na ścianach zawieszono szarfy, metalowe świeczniki przyozdobiono kolorowymi wstążkami, a na suto zastawionych stołach ustawiono bogato zdobione lichtarze.Po zakończeniu oficjalnej…
Janusz, stay cool!
Wszystko można rozumieć – że herb Odrowąż, że Pieniążek, że polski PEN Clubu i Stowarzyszenie Pisarzy Polskich… Ale pojąć nie mogę, jak można napisać książkę, skądinąd o szalonych latach sześćdziesiątych, która po upływie pięćdziesięciu lat od jej opublikowania jest w…
Irke Nachalnik
Książka Agaty Tuszyńskiej jest takim rodzajem biografii, do której przyczepić się można wyłącznie ze złośliwości. Nic absolutnie zarzucić Autorce nie można. No dobrze, trochę można, ale o tym za chwilę. O Irenie Krzywickiej słyszałem przez pryzmat Skamandrytów, stolika w Ziemiańskiej,…
Wyrocznie Wielkich Dolin
Pierwsza z nich za Podgrodzia czarnymi murami, Druga – siwa, w górach, za Płowymi Skałami, Śród miedzi, na wschodzie osadzona Ugrar, Na północy zaś czwarta – w dolinie Hrothgar, Piąta na klifie, skrzą się boskie blaski, Szósta na pustyni, tam…
„Dwa końce świata” – śmiać się, czy oburzać?
Jakież ogarnęło mnie zdziwienie, gdy w pełnym przesympatycznym gdańskim antykwariacie w me chciwe łapska wpadły „Dwa końce świata” Antoniego Słonimskiego. Nabywszy zaledwie studwudziestosześciostronicową broszurkę, przystąpiłem do czytania i cóż się okazało? Że Pan Słonimski napisał wstrząsającą historię o zagładzie…
Och, Klitandrze! Czy ci nie wstyd?
– Ale w drugiej części będzie więcej sexu? – pytanie to usłyszałem kilka dni temu i wcale nim niezaskoczony, odpowiedziałem, że i owszem. Dlaczego właśnie dzisiaj przypomniałem sobie tę rozmowę? Dlatego, że będąc nieustannie w pędzie poszukiwań pierwszych wydań tłumaczeń…
Tajniki korekty i korektowe chochliki
„A im bardziej tam zerkam, tym bardziej w czerń czarną wpadam, gdzie stare głosy słyszę.” – Celowo, jak rozumiem? – zapytał mnie Pan korektor podkreślając w tekście zapis „czerń czarną”. Po raz kolejny zdałem sobie sprawę, że przelane na kartkę…
Trucizna, czyli jak pozbyć się wrogów po królewsku
Po tym, jak z rumieńcami zaczytywałem się w mrocznych opowieściach, jak to onegdaj angielskie służki podtruwały swych panów arszenikiem (Stulecie trucicieli Lindy Stratmann), wiedziałem, że Trucizna będzie wspaniałym rozwinięciem skrytobójczych wątków. Nie zawiodłem się! Książka jest porywającą i arcyciekawą podróżą…
ZIEMIA PRZEKLĘTA, czyli gdy czytelnik – tak jak Goda, „czuł, że traci zmysły”
Dałem się namówić na lekturę Ziemi… wyłącznie dlatego, że I. Falcones książkę zareklamował jako taką, która „genialnie oddaje nastrój mrocznych czasów, naznaczonych krwawymi walkami o władzę”. A że nie odstraszają mnie tzw. cegły, tak szybko, jak przystąpiłem do czytania, tak…
Kompleks gmachu CZYLI KAŻDY GMACH TO MANIFEST
Z twórczością Deyana Sudjica zetknąłem się już wcześniej. Język miast, B jak Bauhaus. Alfabet współczesności – to pozycje, które pozwoliły mi stwierdzić, że autor nie tylko zgrabnie opisuje architekturę oraz jej twórców, ale przede wszystkim ma cięty język, zaś wielkie…
